Ανταρτοπόλεμος 4ης Γενιάς (Μέρος 2ο)
Το «όπλο» της υπομονής, στον χρόνο…
-Ο Ανταρτοπόλεμος 4η Γενιάς, στηρίζεται στο πρωταρχικό μάθημα του Σουν Τζου, σύμφωνα με το οποίο, οι μεγάλοι στρατηγοί κερδίζουν τους πολέμους, χωρίς στην ουσία να πολεμούν (με την κλασσική έννοια) ή τουλάχιστον χωρίς να μάχονται έναντι των εχθρών τους κατά μέτωπο μέσω ανοιχτών κι άμεσων πολεμικών συγκρούσεων. / Γεωπολιτική, Νίκος Χατζής
Έτσι, προσπαθούν να πείσουν τους εχθρούς τους, ότι κάθε έννοια πολεμικής αντίστασης είναι μάταιη, ενώ η υποταγή και η παράδοσή τους, είναι η προσφορότερη λύση.
Σε μία άλλη εξίσου σημαντική διάσταση, οι έξυπνοι στρατηγοί προσπαθούν να πείσουν τους αντιπάλους τους, να αυτοκαταστραφούν μέσω εσωτερικής διαμάχης, συγκρούσεων, αλλά και δράσεων ψυχολογικού πολέμου, (καλλιέργεια συνθηκών απόγνωσης, έλλειψης οραμάτων κι ελπίδας, επικράτηση τάσεων αυτοκαταστροφής).
Κατά την παραδοσιακή άποψη της θεωρίας του πολέμου, από τον Σουν Τζου, οι παραπάνω (ασύμμετροι) μέθοδοι πολέμου, υπερτερούν πολλαπλώς έναντι των κλασσικών πολεμικών συγκρούσεων.
Βρετανία-ΗΠΑ-Ρωσία
Ντόναλντ, όπως Ρόναλντ…;
Με αφορμή το προεκλογικό σύνθημα «MakeAmericaGreatAgain» δεν είναι λίγοι αυτοί στις ΗΠΑ, που επισημαίνουν «ομοιότητες» μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Ωστόσο, οι πολιτικές επιλογές της νέας αμερικανικής κυβέρνησης δρομολογούνται από τα σημερινά μέτωπα των οικονομικών και πολιτικών προκλήσεων, με γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Παράλληλα, διαφαίνεται ότι αρκετές από τις πολιτικές και οικονομικές επιλογές της Ουάσιγκτον σήμερα, αιτιάζονται ως «συνέπειες» των αποφάσεων και της δράσης του πολιτικού, οικονομικού κι εμπορικού κατεστημένου, εκατέρωθεν του Ατλαντικού, κατά την προηγούμενη δεκαετία.
Έτσι, παραδοσιακοί μύθοι γύρω από την παγκοσμιοποίηση και τα ανοιχτά σύνορα, καταρρίπτονται από την αλήθεια των αριθμών και των στατιστικών δεδομένων.
Παράλληλα, διαπιστώνεται μία τάση επιστροφής στις διμερείς διαπραγματεύσεις, έναντι του μοντέλου των ομαδικών διεθνών διαπραγματεύσεων που είχε επικρατήσει κατά την προηγούμενη δεκαετία…
Τηλεφωνική διπλωματία
28 Ιανουαρίου: Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ είχε μια σειρά τηλεφωνικών συνομιλιών με ξένους ηγέτες. Μεταξύ αυτών και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να καταστήσουν τη «διεθνή τρομοκρατία» άμεση προτεραιότητα για το πλαίσιο της δράσης τους, στη Συρία. Πέρα από το Ισλαμικό Κράτος, συμφωνήθηκε ότι τόσο οι Αμερικανοί, όσο και οι Ρώσοι στο συριακό έδαφος, θα πρέπει να στραφούν και κατά άλλων «τρομοκρατικών οργανώσεων». Ο Λευκός Οίκος από την πλευρά του, δήλωσε ότι το τηλεφώνημα αυτό, ήταν «μια ουσιαστική αρχή» για την αναβάθμιση μιας σχέσης, η οποία «χρειάζεται αποκατάσταση».
Την ίδια ημέρα, ο Τραμπ συνομίλησε τηλεφωνικά με τους ηγέτες της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, αλλά και της Αυστραλίας, σε μια προσπάθεια να δώσει ώθηση στον επαναπροσδιορισμό της ασκούμενης από τις ΗΠΑ εξωτερικής και εμπορικής πολιτικής, στο πλαίσιο υλοποίησης των προεκλογικών εξαγγελιών του, υπό το πρίσμα αλλαγής των θέσεων που είχε παραδοσιακά η Ουάσιγκτον, σε μια σειρά από ζητήματα εμπορικού και γεωπολιτικού ενδιαφέροντος.
Οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας έχουν εκφραστεί επικριτικά για τις εξαγγελίες- πολιτικές επιλογές του Τραμπ ενώ, η Ιαπωνία ενδιαφέρεται άμεσα για τον επαναπροσδιορισμό των εμπορικών της σχέσεων με τις ΗΠΑ, σε διμερές επίπεδο, μετά την αμερικανική αποχώρηση από τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου για τον Ειρηνικό (TPP).
Από την πλευρά της, η Αυστραλία εξασφάλισε σύμφωνα με τις (αρχικές) δηλώσεις του πρωθυπουργού Μάλκολμ Τέρνμπουλ την τήρηση από τη νέα αμερικανική κυβέρνηση της συμφωνίας που προώθησε ο Μπαράκ Ομπάμα, για τη μετεγκατάσταση στις ΗΠΑ, 1.250 προσφύγων από τη Συρία και το Αφγανιστάν, που φιλοξενούνται σε δομές της χώρας, σε νησιά του Ειρηνικού, σε αντιστάθμισμα για τη μετεγκατάσταση σε αυστραλιανό έδαφος, προσφύγων από χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Ωστόσο, το ζήτημα αυτό και μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας «The Washington Post» έγινε διεθνές πρωτοσέλιδο, εξαιτίας του άδοξου τέλους που είχε η τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Τέρνμπουλ και του Τραμπ, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος του έκλεισε το τηλέφωνο στα 25 λεπτά, έναντι προγραμματισμένης τηλεφωνικής συνομιλίας, διάρκειας μιας ώρας.
Όπως έγινε γνωστό, επρόκειτο για το «χειρότερο τηλεφώνημα» που είχε ο Τραμπ με ηγέτη άλλης χώρας κατά τη συγκεκριμένη ημέρα, ενώ θεωρείται ενδεικτικό της έντασης που θα επικρατήσει στις τηλεφωνικές επικοινωνίες, αλλά και τις διεθνείς συναντήσεις με τη συμμετοχή Αμερικανικών διπλωματών κι αναφορικά με δεσμεύσεις που έχει υπογράψει ο Ομπάμα.
Προς αλλαγή κλίματος…
Σε μία ανακοίνωση που δημοσιοποίησε στην αγγλική γλώσσα, το Κρεμλίνο γνωστοποίησε περισσότερες λεπτομέρειες, από την πρώτη επίσημη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των Τραμπ και Πούτιν. Την χαρακτήρισε ως «θετική κι εποικοδομητική» συνομιλία, στη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν: Η μάχη κατά της τρομοκρατίας, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, αλλά και η διαμάχη των Αράβων με το Ισραήλ, η στρατηγική σταθερότητα, η μη εξάπλωση πυρηνικών όπλων, αλλά και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Επίσης, συζητήθηκαν η περιφερειακή και διεθνής ένταση γύρω από το πυρηνικό και πυραυλικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, αλλά και η κατάσταση στην Ουκρανία. «Οι δύο πρόεδροι συζήτησαν για την οργάνωση πραγματικής συνεργασίας και συντονισμού των ενεργειών μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ για την ήττα του Ισλαμικού Κράτους, αλλά κι άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων στη Συρία,» τόνιζε η ίδια ανακοίνωση.
Παράλληλα, στον απολογισμό της Μόσχας για το τηλεφώνημα αυτό, έλειπε κάθε αναφορά στο ζήτημα αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ το ζήτημα αυτό, ήταν θέμα των συζητήσεων στους διπλωματικούς διαδρόμους εκατέρωθεν.
Από την άλλη μεριά, η ίδια ανακοίνωση τόνιζε ότι: «οι δύο πλευρές, έδωσαν έμφαση στην αποκατάσταση των αμοιβαίων διμερών εμπορικών σχέσεων,» εξέλιξη που σύμφωνα με το Κρεμλίνο, μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη του πλαισίου των διμερών σχέσεων σε άλλους τομείς. Τόσο πολιτικοί κύκλοι, όσο και «δεξαμενές σκέψης» στη ρωσική πρωτεύουσα εκτίμησαν ότι θετικό κλίμα αρχίζει να διαφαίνεται στις αμερικανό-ρωσικές σχέσεις...
Ρωσία-ΝΑΤΟ: Η πρόκληση των εκσυγχρονισμένων συμβατικών οπλοστασίων
Θετική προοπτική ενεργοποίησης της διμερούς αμυντικής συνεργασίας..!
-Η Ρωσία προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στη Διάσκεψη Ασφάλειας της Μόσχας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 26-27 Απριλίου, στη ρωσική πρωτεύουσα. Η εξέλιξη αυτή, εντάσσεται στην προσπάθεια του Κρεμλίνου για την επιβεβαίωση των ρωσικών δεσμεύσεων ανοιχτού διαλόγου με το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.
Η πρόσκληση έχει ιδιαίτερα διπλωματικό και πολιτικό χαρακτήρα καθώς απευθύνθηκε προς το ΝΑΤΟ σε μία περίοδο που η κυβέρνηση Τραμπ στην Ουάσιγκτον, επιδιώκει από τη μια μεριά, την αύξηση των αμερικανικών αμυντικών δαπανών. Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ πιέζουν τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, ν’ αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες, υπό τις ασφυκτικές πιέσεις της ευρωκρίσης, σε μία σημαντική προεκλογική περίοδο για το πλαίσιο των μελλοντικών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στην ΕΕ.
Οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ επιδεινώθηκαν δραματικά το 2014, μετά την πολεμική κλιμάκωση των εξελίξεων στην Ουκρανία, που ενίσχυσαν το κλίμα πολιτικής και διπλωματικής καχυποψίας, στήνοντας ψυχροπολεμικό σκηνικό με σημείο αναφοράς της γεωπολιτικής εκτόνωσης της έντασης, την ευρύτερη περιοχή των βαλτικών δημοκρατιών.
Την προηγούμενη χρονιά, το ΝΑΤΟ απέρριψε τις πρωτοβουλίες της Ρωσίας για την αποκλιμάκωση της έντασης στην Ευρώπη. Από την άλλη μεριά, μέλη της συμμαχίας προχώρησαν στην ενίσχυση της αμυντικής ικανότητάς τους, προκειμένου να μπορούν να επιφέρουν επιθετικά πλήγματα (απόκτηση από την Πολωνία, πυραύλων αέρος-επιφανείας τύπου cruise, μακράς ακτίνας δράσης). Επίσης, η ενεργοποίηση από τις ΗΠΑ του προγράμματος επέκτασης ζωής (LEP) για το πυρηνικό οπλικό φορτίο (B-61-12) έθεσε σε αμφισβήτηση την προοπτική ελέγχου των εξοπλισμών σε ευρωπαϊκό έδαφος…
60 χρόνια EE: Πολλαπλές ταχύτητες, συμφέροντα, αβεβαιότητα
(Ευρώ) πατρίκιοι και πληβείοι, ενώ οι έξυπνες συσκευές πέφτουν «θύματα» της CIA…
Η ΕΕ των πολλαπλών ταχυτήτων δρομολογήθηκε επίσημα στις Βερσαλλίες, επισημοποιώντας τις ανισότητες κι ανοίγοντας το δρόμο στα εθνικά σύνορα των κρατών-μελών. Στις ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ προωθεί την αύξηση των αμυντικών δαπανών, έναντι της μείωσης των δαπανών του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Έτσι, η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ γίνεται προτεραιότητα έναντι της διπλωματίας, ενώ ο σουλτάνος Ερντογάν δε χάνει την ευκαιρία να «εξάγει» την πολλαπλή κρίση της Τουρκίας, κλιμακώνοντας τη διπλωματική ένταση με την Ολλανδία. Παράλληλα, γίνεται γνωστό, ότι η CIA χρησιμοποιεί «έξυπνες συσκευές» για την υποκλοπή πληροφοριών.
Βερσαλλίες, με νόημα!
Πριν από τους εορτασμούς για τα 60 χρόνια της ΕΕ στη Ρώμη, 25η Μαρτίου, οι ηγέτες των πιο ισχυρών ευρωπαϊκών οικονομιών έδωσαν (6 Μαρτίου) το «πράσινο φως» για την επίσημη Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων. Στο πλαίσιο αυτό, μερικές ευρωπαϊκές χώρες θα επιταχύνουν την ευρωπαϊκή ενοποίησή τους πιο γρήγορα κι εντατικά από άλλες χώρες. Στο παλάτι των Βερσαλλιών, η Άνγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ, ο Μαριάνο Ραχόι κι ο Πάολο Τζιντιλόνι, έδωσαν τις δικές τους απαντήσεις αναφορικά με τη διαδρομή, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι απαντήσεις αυτές, ήταν δέσμιες των προηγούμενων πολιτικών και οικονομικών επιλογών τους, ενώ μερικοί βρίσκονται στον προθάλαμο τερματισμού της πολιτικής διαδρομής του (π.χ. Ολάντ), ενώ άλλοι (π.χ. Μέρκελ) βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρές πολιτικές προκλήσεις (Σοσιαλδημοκράτες –SPD). Η επιλογή των Βερσαλλιών, ήταν ουσιαστικά συμβολική, προκειμένου να προσθέσει κύρος στη δρομολόγηση των νέων εξελίξεων.
Ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε ότι η διάσκεψη της Ρώμης, πρέπει ν’ αναγνωρίσει ότι η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να θεωρεί ως δεδομένες τις κατακτήσεις των τελευταίων 60 ετών, όπως, η ειρήνη, αλλά κι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Δεν μπορούμε απλά να θυμόμαστε, αλλά πρέπει να δεσμευτούμε για το μέλλον» δήλωσε ο Ολάντ. «Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να επιτρέψουμε σε μερικές χώρες να φύγουν μπροστά και να προοδεύουν γρηγορότερα από τις άλλες, ενώ η συνεργασία πρέπει να παραμείνει ανοιχτή σε αυτούς που μένουν πίσω» τόνισε από την πλευρά της, η Μέρκελ. Η καγκελάριος αναφέρθηκε και στην ανάγκη μιας «ισχυρότερης και πιο συμπαγούς Ευρώπης» θέτοντας τις προτεραιότητες της, για τη διάσκεψη της Ρώμης σε συνεργασία πάντοτε, με τον Ολάντ, στην άμυνα, την ασφάλεια, αλλά και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Από την πλευρά του, ο Ιταλός Τζεντιλόνι, τάχθηκε υπέρ μιας «πιο ενοποιημένης Ευρώπης» παρά «διαφορές στα επίπεδα της ενοποίησης».
«Χρειαζόμαστε μία κοινωνική Ευρώπη, η οποία να δίνει έμφαση στις επενδύσεις και την ανάπτυξη». Από την πλευρά του, ο Ισπανός Ραχόι εμφανίστηκε ως ο πιο φιλοευρωπαϊστής από τους τρεις. «Η επιλογή που υποστηρίζω είναι η προσπάθεια για βαθύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση» υποστηρίζοντας την 4η επιλογή της Λευκής Βίβλου που έχει εκδώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο όραμα, το οποίο θα απαιτήσει την τροποποίηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, εξέλιξη την οποία σήμερα δεν υποστηρίζουν ούτε η Γερμανία, αλλά ούτε και η Γαλλία.
Στην αναφερόμενη σύνοδο, δεν έγινε παρουσίαση κάποιου συγκεκριμένου σχεδίου δράσης, καθώς οι τέσσερις ηγέτες απέφυγαν τη δημοσιοποίηση συγκεκριμένων προτάσεων, προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τις χώρες που μένουν πίσω, στη χαμηλότερη ταχύτητα ευρωπαϊκής ανάπτυξης κι είναι αντίθετες στην Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων. Στις χώρες αυτές, συμπεριλαμβάνονται και αρκετές από την πρώην Ανατολική Ευρώπη.
Στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού προβληματισμού κατά το επόμενο χρονικό διάστημα θα παραμείνουν οι κινήσεις της ΕΕ, επί των προτάσεων του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, για την ΕΕ, μετά το Brexit.
Η ΕΕ των συνόρων…
Ο όρος «Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων» χρησιμοποιείται προκειμένου να περιγράψει την ιδέα της μεθόδου διαφορετικών επιπέδων ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό το πλαίσιο επίτευξης κοινών στόχων μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ. Τόσο οι χώρες που βρίσκονται εντός του ευρωπαϊκού πυρήνα, όσο και οι χώρες που παραμένουν πίσω, επιδιώκουν την ευρωπαϊκή ανάπτυξή τους σε όλα τα επίπεδα. Ωστόσο, οι δεύτερες, που μένουν πίσω διαφοροποιούνται ποιοτικά και πρακτικά έναντι των πρώτων, διαμορφώνοντας μία Ευρωπαϊκή Ένωση, με σύνορα ανάπτυξης.
Τα σύνορα αυτά της έλλειψης οικονομικής ρευστότητας και της σκληρής οικονομικής λιτότητας, υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια κυρίως για τον ευρωπαϊκό Νότο, ενώ με τη Σύνοδο των Βερσαλλιών, επισημοποιήθηκαν ως προς τη διαμόρφωση των μελλοντικών ευρωπαϊκών εξελίξεων. Είναι αυτονόητο ότι οι χώρες της δεύτερης αναπτυξιακής ταχύτητας θα έχουν μικρότερη πρόσβαση στα αναπτυξιακά προγράμματα και τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ, ενώ από την άλλη μεριά, θα αποτελούν αποκλειστικό αντικείμενο εφαρμογής πολιτικών οικονομικής λιτότητας.
Μαζί, ναι. Όμοιοι, όχι!
Οι υπέρμαχοι της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, υποστηρίζουν ότι χωρίς τις βρετανικές αντιρρήσεις, η Γερμανία και η Γαλλία θα είχαν προχωρήσει στη διαμόρφωση μιας πιο ισχυρής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, αυτοί που επιθυμούν την ταχύτερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση θα μπορέσουν να προχωρήσουν γρηγορότερα, έναντι των ευρωσκεπτικιστών, που θα κινούνται στο περιθώριο.
Οι υποστηρικτές των πολλαπλών ευρωπαϊκών ταχυτήτων τονίζουν ότι αυτές υπάρχουν ήδη στις πιο σημαντικές πολιτικές που εφαρμόζει η ΕΕ, καθώς δέκα κράτη-μέλη είναι εκτός της ευρωζώνης. Η Ιρλανδία δεν έχει πρόβλημα παραμένοντας εκτός της ζώνης Σένγκεν. H Δανία δεν συμμετέχει στην Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και την Άμυνα. Οι Πολωνοί και οι Τσέχοι επίσης, διαφοροποιούνται σε αρκετά θέματα.
Παράλληλα, οι υπέρμαχοι της ποιοτικής διαφοροποίησης στο επίπεδο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αναγνωρίζουν σήμερα, μετά από 50 και πλέον χρόνια προσπάθειας για τη συγκρότηση της ΕΕ, ότι όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, δεν μπορούν να ενταχθούν κάτω από το πλαίσιο μιας κοινής πολιτικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, αφού έχει προηγηθεί η τραυματική εμπειρία της κρίσης του ευρώ, για τους πιο αδύναμους οικονομικά στην ΕΕ...
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
It is NOT only Greece, Stupid..!
Το παγκόσμιο οικονομικό χρέος, έχει αυξηθεί στα 217 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοοικονομικής (IFF), επιβεβαιώνοντας την κεντρική σκοπιμότητα μεταβίβασης οικονομικών πόρων από τους φτωχούς στους πλούσιους σε παγκόσμιο επίπεδο και μέσω του μηχανισμού του υπέρμετρου δανεισμού. Έτσι, η σημερινή κατάσταση του υπερβολικού δανεισμού του διεθνούς συστήματος καθιστά επίκαιρη την παράφραση της φράσης «Theeconomy, stupid » που αποδίδεται στον JamesCarville, στρατηγιστή της επιτυχημένης προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον το 1992, κατά του προέδρου GeorgeH. W. Bush.
Ο δανειζόμενος είναι πάντοτε ο υπηρέτης του δανειστή, ενώ μέσω του δημόσιου δανεισμού το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού της γης μετατρέπεται σε έναν πραγματικό υπηρέτη των διεθνών τραπεζικών και χρηματοοικονομικών κέντρων. Από την πλευρά τους, οι πολιτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον υπέρογκο δανεισμό χρημάτων για τις χώρες τους, ενώ προσπαθούν να μετατρέψουν την κατάσταση αυτή, σ’ έναν ουσιαστικό μοχλό πίεσης για την ανταλλάξιμη παραμονή τους στην εξουσία, όταν η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου. Έτσι, μέσω του υπέρογκου δανεισμού σταδιακά, αλλά σίγουρα υποθηκεύουν τις χώρες τους και στην συνέχεια φτωχοποιούν τους πληθυσμούς τους.
Καθώς η παγκόσμια οικονομική ελίτ «αιχμαλωτίζει» τις κυβερνήσεις μέσω της συσσώρευσης του δημοσίου χρέους τους, οι ίδιες, προχωρούν σε εξωπραγματικές αυξήσεις των φόρων, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, που με τη σειρά του, διογκώνει τα ελλείμματά τους
Στην εξέλιξη της κατάστασης, πρόκειται για ένα σύστημα «μεταβίβασης» χρημάτων από τους πολλούς (φορολογική βάση) στην κυβέρνηση κι από αυτήν, στις τσέπες της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής και τραπεζικής ελίτ, που προκειμένου ν’ αυξήσει τα κέρδη της, καταδικάζει σε θάνατο την πραγματική οικονομία της αγοράς, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πρόκειται για ένα «παιχνίδι» υπέρμετρου και μη ρεαλιστικού οικονομικού κέρδους, που βρίσκεται σε εξέλιξη για αιώνες, ενώ στις ημέρες μας έχει αγγίξει πλέον το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής για τους πολλούς και του εύκολου κέρδους για τους λίγους.
Το κερδοσκοπικό αυτό, παιχνίδι γίνεται αντιληπτό με τραγικό τρόπο στην κλίμακα της κοινωνίας, των κρατών, της δυναμικής οικονομικής ισχύος μεταξύ των κυβερνήσεων, αλλά και των σχηματισμών μεταξύ διαφορετικών χωρών (ΕΕ) και τελικά, παγκοσμιοποιείται, ως γενικό οικονομικό φαινόμενο υπερκέρδους…
ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ
Θερμό καλοκαίρι, γεωπολιτικών προκλήσεων…
Η ανάγκη υλοποίησης κινήσεων γεωπολιτικής δυναμικής, είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ, στο σημερινό διεθνές σύστημα. Οι προκλήσεις κλιμακώνονται, ενώ η έλλειψη διπλωματίας στρατηγικού βάθους προκαλεί απρόβλεπτες καταστάσεις περιφερειακής και διεθνούς έντασης.
Οι προκλήσεις…
Ο μεγάλος γιος του Τραμπ, Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ είναι ο τελευταίος από τον στενό κύκλο των ανθρώπων του Αμερικανού προέδρου, που προσέλαβε δικηγόρο για να τον εκπροσωπήσει στις έρευνες που διεξάγονται για το ενδεχόμενο ρωσικής εμπλοκής στην προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ, το 2016. Στην πρώτη συνάντηση Τραμπ και Πούτιν στο περιθώριο της συνόδου G20, διαπιστώθηκε προσωπική χημεία. Ωστόσο, ο Τραμπ υπαναχώρησε στις πιέσεις του ρεπουμπλικανικού κατεστημένου στην Ουάσινγκτον κι έτσι δεν θα υπάρξει συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας κατά των κυβερνοεπιθέσεων. Η Μοσούλη απελευθερώθηκε, οι μάχες συνεχίζονται σποραδικά στις γειτονιές της, ενώ ο αλ-Μπαγκντάντι είναι νεκρός.
Οι περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες της πόλης, αλλά και η διαχείρισή της, αποτελούν τα βασικά προβλήματα της μεταπολεμικής κατάστασης. Η Δύση καλείται να προλάβει την εξέλιξη του Ισλαμικού Κράτους 2.0. Η ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο κλιμακώνεται, ενώ η συνέχιση της κατάστασης διπλωματικής και οικονομικής απομόνωσης του Κατάρ, προκάλεσε την «πυροσβεστική επέμβαση του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Ρεξ Τίλερσον.
Ωστόσο, το εμπάργκο των αραβικών χωρών συνεχίζεται. Οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού απέτυχαν, όπως είχε (αρχικά) διαφανεί, ενώ ο διπλωματικά απομονωμένος Ερντογάν «ποντάρει» στην κλιμάκωση της έντασης γύρω από την ΑΟΖ της Κύπρου. Το Ισραήλ, ανέλαβε εναέριο προληπτική δράση. Η Δύση ενίσχυσε την ναυτική παρουσία της στην περιοχή των γεωτρήσεων…