Ο εορτασμός για τη συμπλήρωση 200 ετών απέδειξε τον ιστορικό σεβασμό και την επιρροή που απολαμβάνει η Ελλάδα παγκοσμίως, ενώ η παράμετρος αυτή, θα έπρεπε (πρέπει) να ληφθεί σοβαρά υπόψη για την υλοποίηση κινήσεων γεωπολιτικής επιρροής σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο (ποτέ δεν είναι αργά…)
Μοναδική φυσικά εξαίρεση, η Γερμανία τόσο σε επίσημο διπλωματικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο της συνόδου κορυφής, με την ξεκάθαρη υποστήριξη που εκδηλώνει το Βερολίνο και σε κάθε διάσταση,στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν εξυπηρετώντας τις γερμανικές σκοπιμότητες συμφερόντων και αποδεικνύοντας εκ των υστέρων και στους πιο δύσπιστους, τη γερμανική εμπάθεια της δεκαετούς οικονομικής περιπέτειας για την Ελλάδα, ενώ το εξωτερικό χρέος μας εξακολουθεί την εξωπραγματική βιωσιμότητα της ανηφόρας του.
Αναφορικά με την επέτειο:
Aποτελεί ιστορικό και όχι γεγονός κοινωνιολογικής εξέλιξης στο επίπεδο του κράτους, ενώ προέρχεται εμπνέεται και καταλήγει στο έθνος, για το έθνος.
O ρόλος της εκκλησίας -παρά την απουσία της, μεταξύ των επισήμων, ήταν αυταπόδεικτος και συγκεκριμένος, όπως και ουσιαστικός.
Οι εχθροί του τότε, είναι οι εχθροί του σήμερα και είναι οι Τούρκοι, έχουν όνομα.
Ο ξεσηκωμός ήταν λαϊκός με την υποστήριξη πολλών αφανών πλουσίων της εποχής, που έδωσαν τα πάντα. Και τη ζωή τους.
Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, στην αρχή καταδίκασαν, ενώ αργότερα όταν υπήρξε σύμπλευση των γεωπολιτικών τους συμφερόντων, “είδαν ψωμί” στην όλη υπόθεση της ελληνικής επανάστασης, αποδεικνύοντας τη μοναδική -γεωγραφικά και στρατηγικά- θέση της Ελλάδας, μεταξύ Ανατολής και Δύσης, για την άσκηση γεωπολιτικής επιρροής (υπό την προϋπόθεση ύπαρξης ενός διαχρονικού εθνικού σχεδιασμού για την Ελλάδα, ο οποίος, ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει).
Το στοιχείο πρακτικής αντίληψης του σήμερα, εντοπίζεται στο γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει αλλάξει, όπως και οι σχέσεις συμφέροντος που έχει με τους ισχυρούς της Ευρώπης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό, των σχέσεων συμφέροντος μεταξύ της Μέρκελ και του Ερντογάν. Έτσι, οι ευρωπαϊκοί σύνοδοι κορυφής εξελίσσονται σε ένα παιχνίδι λέξεων και φράσεων, δίνοντας στην Άγκυρα τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται, για την επανάληψη των προκλήσεων σκοπιμότητας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να περιμένει από τους άλλους, να επιλύσουν προβλήματα για αυτήν, αλλά να οικοδομήσει συμμαχίες στρατηγικού χαρακτήρα που θα της αποδώσουν το ισοδύναμο αμυντικό τετελεσμένο, όταν η Τουρκία του Ερντογάν επαναλάβει για ακόμη μία φορά το διαχρονικά ανατολίτικο χαρακτήρα της…
Συμμαχίες πέραν του ευρωατλαντικού γεωπολιτικού τόξου προς την Αραβική Θάλασσα, ενώ η Αθήνα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί στρατηγικά και την παρούσα σύμπλευση των ελληνικών και αμερικανικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή…