-Yπό τη συνοδεία του πλοίου παράκτιου εφοδιασμού Tanux I (σημαία Marshall), αλλά και του τουρκικού πλοίου υποστήριξης Apollo Moon (υπό τουρκική σημαία), το ερευνητικό Barbaros επί τη βάσει της νέας τουρκικής Navtex θα πλέει πλέον στα δυτικά της Πάφου και για το χρονικό διάστημα μέχρι την 9η Νοεμβρίου.
-Το αντίμετρο της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι η έκδοση counter-Navtex, που θα ακυρώνει την τουρκική Navtex.
-Η διαμεσολαβητική προσπάθεια της Γερμανίας (Μέρκελ) της ΕΕ (Μισέλ), αλλά και του ΝΑΤΟ (Στόλτενμπεργκ) όπως ήταν αναμενόμενο απέτυχε, με την ελληνική πλευρά να δηλώνει πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ότι η Αθήνα δεν επιθυμεί ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας.
-Αφού πρώτα προσδιορίσουμε (πρακτικά) τη διαφορά μεταξύ των όρων «De-Confliction» και «De-Escalation» θα πρέπει να δούμε τα πράγματα από την οπτική του Ερντογάν και να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει κάτι –μέχρι στιγμής- που να εκπέμπει ένα αρνητικό μήνυμα σε βάρος του.
-Έτσι, θα εκμεταλλευτεί πλήρως και σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων την οποιαδήποτε δυνατότητα πρόκλησης που του προσφέρεται μέχρι τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, αλλά και της πρωτόγνωρης περιόδου αστάθειας, για τις ΗΠΑ που θα τις ακολουθήσει.
-Η ουσιαστική διαφορά που ενισχύει την κλιμάκωση της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας του Ερντογάν, εντοπίζεται στη διαφορετική «γλώσσα» που χρησιμοποιούν η Δύση και η Άγκυρα. Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, δε σημαίνει πρακτικά τίποτα για τον Ερντογάν που επιλέγει την πολιτική ισχύος, απέναντι σε έναν ΟΗΕ που αδυνατεί να υπερασπιστεί –ακόμη και σε θεωρητικό επίπεδο- την ισχύ των αποφάσεων που έχει λάβει για την Κύπρο το Συμβούλιο Ασφαλείας. Το Βαρώσι αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
-Η σκληρή (real politic) πραγματικότητα δείχνει ότι η πολιτική (πολεμικής) ισχύος αναχαιτίζεται μόνο με πολιτική (πολεμικής) ισχύος.
-Σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να εκπέμψει, αλλά και να διεκδικήσει ένα πιο ουσιαστικό μήνυμα αποφασιστικότητας, πέραν του σχολίου περί του μυστακίου του Τσαβούσογλου…
-Στην αντίθετη περίπτωση, παγιώνονται «de facto» καταστάσεις κατά των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Δείτε τι έχει δρομολογηθεί από τις αρχές Αυγούστου… Έτσι κι αλλιώς, σε κάθε περίπτωση η κλιμάκωση της προκλητικότητας του Ερντογάν, οδηγεί στην επιλογή μέσων (πολεμικής) ισχύος από την οποία και πηγάζει.
-Κατά το γενικότερο, η Τουρκία του Ερντογάν αποτελεί μία πιο σοβαρή απειλή σε σύγκριση με το Ιράν. Το γεγονός αυτό, το κατάλαβαν οι χώρες του Κόλπου, το Ισραήλ, αλλά και η Σαουδική Αραβία. Η Τουρκία για την Δύση έχει χαθεί, ενώ τα ΗΑΕ για την Ελλάδα, είναι πιο πρόσφορα για την παραγωγή γεωπολιτική κεφαλαίου σε σύγκριση με τις Βρυξέλλες. Το μήνυμα είναι σκληρό, αλλά απηχεί πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό ρεαλισμό!
-Ο Ερντογάν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, τόσο όσο η Τουρκία θα μπορούσε να αποτελέσει το πρότυπο ισλαμικού κράτους δυτικού τύπου… Ουτοπία!