-Στην εξέλιξη της τουρκικής προκλητικότητας εδώ και ένα μήνα, γίνεται σαφές ότι η αντιμετώπιση της κατάστασης για την Ελλάδα θα ήταν εξίσου δυσχερής, αλλά πιο ουσιαστικά αντιμετωπίσιμη με την άσκηση μέτρων αναγκαστικής αποτροπής, από το πρώτο λεπτό της πλεύσης του Uruc Reis, σε περιοχές άμεσου ενεργειακού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα.

-Η παραμονή και η συνέχιση των ερευνών του επί ένα μήνα, έδωσε το «πράσινο φως» στον Ερντογάν για την κλιμάκωση της επιθετικής συμπεριφοράς του και την καλλιέργεια συνθηκών αναγκαστικής πολεμικής εμπλοκής –αποτρεπτικού τύπου- για την ελληνική πλευρά.

-Όπως πλέον γίνεται ξεκάθαρο στις δυτικές πρωτεύουσες, η Τουρκία του Ερντογάν «έδωσε ότι είχε να δώσει στη Δύση». Οι Ευρωπαίοι με μία καθαρά συμφεροντολογική προσέγγιση αδυνατούν να δουν την αλήθεια για την Τουρκία, π.χ. μέσω των απειλών του τουρκικού καθεστώτος για κινητοποίηση τζιχαντιστών και ενώ συνηγόρησαν ένοχα στην πυροδότηση των πολλαπλών μεταναστευτικών κυμάτων από Μέση Ανατολή, Ασία και Αφρική, τώρα εξελίσσονται σε πειθήνια υποκείμενα των εκβιασμών του Ερντογάν, με πρώτους και καλύτερους τους Γερμανούς.

-Η Ουάσινγκτον του Τραμπ στο ίδιο μοτίβο υπέρ του διαλόγου κάνει πως δεν θυμάται ότι  έχει υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα, υποτίθεται σε στρατηγικό πλαίσιο, ενώ έχει εξασφαλίσει τα αμυντικά συμφέροντά της στην Αλεξανδρούπολη. Παράλληλα, οι πιλότοι των αμερικανικών ελικοπτέρων στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου, είναι εντυπωσιασμένοι από το συνδυαστικό γεωγραφικό ανάγλυφο ορεινών όγκων και θάλασσας και την ευκολία πρόσβασης τους σε αυτό. Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος που υπογράφονται συμφωνίες, όταν οι ισχυροί που συμβάλλονται σφυρίζουν μάλλον αδιάφορα τη δύσκολη στιγμή, υπό τις ύποπτες δοσοληψίες του Αμερικανού πλανητάρχη Τραμπ (κατά Τζον Μπόλτον) με τον Ερντογάν;

-Ένας διάλογος για τον διάλογο, απλά δίνει πολύτιμο χρόνο σε όσους (εντός και εκτός των τειχών) θέλουν να κρύψουν τις ενοχές τους και τον ύποπτο ρόλο τους, ως προς το επιδιωκόμενο τετελεσμένο από τους Τούρκους. Το ίδιο και μία «ακροβατική προσφυγή» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Έτσι, οι συνθήκες διαμορφώνουν την αναγκαστική πολεμική εμπλοκή, η οποία όσο πλησιάζει εξελίσσεται σε «μονόδρομο» τακτικής επί του πεδίου των επιχειρήσεων για το νικητή, με το βλέμμα σε επικείμενο πλαίσιο διαπραγματεύσεων, αλλά με αέρα νικητή.

-Οι Τούρκοι επιτελείς γνωρίζουν ότι δε μπορούν να καταρρίψουν ελληνικό μαχητικό. Οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δε μπορούν να βυθίσουν ελληνικό πλοίο ή ότι για να το πράξουν θα πρέπει να θέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο κρίσιμα αμυντικά μέσα (critical military assets).

-Δυστυχώς, είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε στη διπλωματία οι γείτονες σου, είναι αυτοί που προσδιορίζουν τη συμπεριφορά σου. Στο βάθος γεωτρύπανο… Είμαστε «ολίγον έγκυος;»