Goal Consulting
Strategy & Innovation

Geopolitics & 3-D Negotiations
in Action

Nikos Chatzis

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η «ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΜΕΣΩ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ…

-Γαλλία, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία από τη μια μεριά, Τουρκία, Κατάρ και μέσω ταλαντεύσεων η Ιταλία που διακρίνεται για την αστάθεια της εξωτερικής της πολιτικής από την άλλη μεριά, με «outsider» τη Ρωσία και με πεδίο προβολής περιφερειακών γεωπολιτικών εντάσεων, την εσωτερικά κλονισμένη Αμερική του Τραμπ.

-Ως πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων και εκατέρωθεν αμυντικών επιθετικών αντιπαραθέσεων διαμορφώνεται εδώ και μήνες, η Λιβύη.

-Η αμήχανη στάση της Δύσης, μέσων των καναλιών διπλής επικοινωνίας που διατηρεί η Τουρκία με την ΕΕ, αλλά και με τον Λευκό Οίκο του Τραμπ εκθέτει ανεπανόρθωτα το ΝΑΤΟ, το οποίο ακροβατεί επικίνδυνα εντός και εκτός αλληλοσυγκρουόμενων εθνικών συμφερόντων, καθιστώντας επίκαιρη την αδυναμία ανταπόκρισής του στις σημερινές προκλήσεις ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου.

-Ο Πούτιν έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος γιατί η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Ανατολή Μεσόγειο, καλλιεργεί περιβάλλον εσωτερικής σύγκρουσης στο ΝΑΤΟ, μεταξύ των συμμάχων που προτιμούν να ισχυρίζονται ότι όλα είναι καλά. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει διαμορφούμενη ένταση μεταξύ της Μόσχας και της Άγκυρας για τη Λιβύη, το «στήσιμο» του παιχνιδιού εξυπηρετεί σε κάθε περίπτωση τα ρωσικά συμφέροντα.

-Η νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ κυριολεκτικά έχει σβηστεί από το χάρτη, ενώ η Ανατολική Μεσόγειος, εξελίσσεται επαγωγικά μετά τη Λιβύη, σε κομβικό πεδίο γεωπολιτικής αντιπαράθεσης ενεργειακής ισχύος.

-Η στρατηγική της Άγκυρας στην εξέλιξη των τακτικών κινήσεων επιθετικής δράσης και η «αδράνεια» της Δύσης καθιστά σε σταδιακό χρονικό επίπεδο «μονόδρομο» τη χρήση στρατιωτικών μέσων από την Αίγυπτο στη Λιβύη (Σύρτη) και από την Ελλάδα στα Ν/Α της Κρήτης.

-Έτσι, παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ βρίσκονται στα πρόθυρα αμυντικής αντιπαράθεσης πολεμικού τύπου με την Τουρκία, που ως μέλος του ΝΑΤΟ δυναμιτίζει κομβικά την απαραίτητα ενότητα δράσης της συμμαχίας, επιφέροντας θανατηφόρο πλήγμα στην περιφερειακή εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά και του Διεθνούς Δικαίου.